انتقاد از بودجه حوزههای علمیه: این بودجههای میلیاردی را صرف فقرائی کنید که شبها با شکم گرسنه میخوابند
روحانیت در معرض تاریخیترین امتحان است، نگذارید رفوزه شود
در قم و تهران و بعضی شهرهای دیگر مراکزی به بهانه کارهای فرهنگی بودجههائی از دولت میگیرند که به هیچ وجه استحقاق آن را ندارند. این مراکز اگر نباشند و هیچ کاری انجام ندهند، هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. حتی میتوانیم قاطعانه بگوئیم وجود بعضی از این مراکز، مشکلاتی ایجاد میکند و نبود آنها بهتر است.
انتشار اطلاعات مربوط به ردیفهای بودجه نهادهائی که تحت عناوین مختلف فرهنگی بودجه میگیرند به ویژه آن بخش که مربوط به روحانیت و حوزه علمیه است، این روزها سوالات زیادی را در افکار عمومی به وجود آورده است.

در حوزه علمیه قم،مراجع تقلیدی بودند که معتقد به استقلال روحانیت بودند و گرفتن بودجه از دولت را بشدت نهی میکردند. هماکنون نیز بعضی از مراجع عظام تقلید بر این نکته تاکید میکنند که حوزه علمیه و روحانیت نباید از بودجههای دولتی استفاده کنند.
در گذشته افرادی از روحانیین وجود داشتند که ارتزاقشان از منابع دیگری غیر از وجوه شرعیه بود، مثلاً معلم یا استاد دانشگاه بودند و یا کشاورزی میکردند و در عین حال با لباس روحانیت برای تبلیغ دین در جامعه حضور داشتند. اکنون نیز روحانیونی هستند که از طریق تدریس، قضاوت و کارهای دیگری ارتزاق میکنند و لباس روحانیت برای آنها وسیلهای برای تبلیغ دین است.
این روش، نه تنها ایرادی ندارد بلکه بسیار ممدوح است و باید گسترش یابد. روحانیونی که چشمشان به دست این و آن نباشد و با کار و تلاش خودشان ارتزاق کنند، راحتتر و آزادتر میتوانند حقایق را بگویند و امر به معروف و نهی از منکر کنند. بسیاری از مراجع نیز حتی قبول کردن وجوه شرعیه از مردم را به نداشتن کوچکترین توقعی از پرداخت کنندگان پول منوط میکردند و افرادی که با پرداخت پول درصدد سوءاستفاده از موقعیت و جایگاه و نفوذ مرجعیت بودند را طرد میکردند.
اگر میخواهیم انقلاب اسلامی استمرار داشته باشد و نظام جمهوری اسلامی پایدار بماند، باید روحانیت را با همان ویژگیها حفظ کنیم. روحانیت باید مستقل باشد و برای حفظ استقلال خود نباید به بودجه دولتی وابسته باشد. تردیدی وجود ندارد که اگر حوزههای علمیه برای تامین بودجه خود مثل گذشته با مردم سروکار داشته باشند، مردم این کار را خواهند کرد، البته روحانیت و حوزهها باید در هزینههای خود صرفه جوئی کنند و سیره سلف صالح را که قناعت و زهد بود پیشه نمایند.
در قم و تهران و بعضی شهرهای دیگر مراکزی به بهانه کارهای فرهنگی بودجههائی از دولت میگیرند که به هیچ وجه استحقاق آن را ندارند. این مراکز اگر نباشند و هیچ کاری انجام ندهند، هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. حتی میتوانیم قاطعانه بگوئیم وجود بعضی از این مراکز، مشکلاتی ایجاد میکند و نبود آنها بهتر است. این بودجههای کلان دهها و صدها میلیارد تومانی به جای این مراکز اگر صرف فقرائی شود که شبها با شکم گرسنه میخوابند، فرهنگ این کشور اصلاح خواهد شد.
علاوه بر اینها، دولتمردان و نمایندگان مجلس قبل از آنکه مشکل اشتغال را حل کنند چگونه خود را قانع میکنند بودجه کشور را صرف کارهائی کنند که نسبت به رفع بیکاری بیش از یک میلیون جوان آماده کار اولویت ندارد؟ قطعاً با این بودجهها میتوان بخش عمدهای از مشکل بیکاری را حل کرد، مشکلی که منشا اصلی ناهنجاریهای فرهنگی است. واقعاً چرا ما پولی را که باید صرف ایجاد اشتغال کنیم تا بطور طبیعی مشکلات فرهنگی ایجاد نشود، صرف کاری میکنیم که زائیده بیکاری است؟ بودجه امسال از دست دولت خارج شده ولی نمایندگان مجلس میتوانند بودجه مراکز فرهنگی این چنینی را از لایحه بودجه حذف کنند و هزینه آن را صرف ایجاد اشتغال و رفع بیکاری نمایند.
درخصوص موسسه نشر آثار امام خمینی و مراکز وابسته به آن و حرم امام که این روزها به بحث داغ رسانهها تبدیل شده، هر چند روزنامه جمهوری اسلامی چند سال قبل هشدار داد و البته مورد غضب هم واقع شد، ولی راه حل را رجوع این موسسه به مردم و قطع وابستگی به بودجه دولت میدانیم. محبوبیت امام خمینی در داخل و خارج از کشور بقدری زیاد است که اگر مردم بدانند برای نشر آثار امام و آبادانی حرم ایشان به پول نیاز است، بسیار بیش از مقدار نیاز را با افتخار پرداخت خواهند کرد البته متصدیان نیز باید در تمام زمینهها به ویژه حرم، شرایط ساده زیستی امام را رعایت کنند و از ریخت و پاشها بپرهیزند.
منبع: روزنامه جمهوری اسلامی
- قبلی شورای عالی امنیت ملی: در بدن آیتالله هامشی ۱۰ برابر حد مجاز رادیواکتیو بوده است
- بعدی آموزش بازی سازی: آشنایی با مبحث ضرب آهنگ در طراحی مراحل بازیها